Vroeg uit de veren.
Vroeg ging de wedstrijdploeg op pad naar Urk, waar we heel erg goed werden ontvangen, door de organisatie, gekleed in het streepje van Urk. De mensen bij de kraan waren zeer behendig in het te water laten van de sloepen. Zo snel dat de volgende sloep al boven de hoofden van de Ruige Hildes hing.
Er was een groot veld aan deelnemers, maar liefst 70 sloepen. Dit zorgde voor een vol evenementen terrein. De sloepen aanleggen en dan eerst koffie en palaver voor onze stuurvrouwen Anita en Marije.
Voor een mooie route over het IJsselmeer en dwars door een windmolenpark werden de regels uitgelegd. Voor vele van ons was het de eerste keer op Urk. Bepakt en bezakt met regenbroeken en paraplu, maar de buien kwamen niet in de buurt gelukkig. De wind was ook vriendelijk. Niet onbelangrijk voor een route over het open water. Zelfs Ton deed zijn thermohemd uit (onze invaller uit Reeuwijk). Menco en Leon van de Averij deden ook mee. Zij wilden wel eens in een Kuikensloep roeien. Ze vonden het een verademing, wat gaat dat snel en snijdt door het water. Met een paar slagen ben je op snelheid. Ze moesten wel wennen aan het hoge slagtempo.
De Ruige Hilde startte voor in het veld en de Willemsvaarder had een late start, achterin het veld. De uitdaging voor de Willemsvaarders: de Ruige Hildes inhalen. De Ruige Hildes hadden een debutant op bakboord slag, Nelleke. Met pijn in haar buik begon ze aan het grote karwei van 15,3 km, waar de dames 1:59 (Watt 36,44) over hebben gedaan. Super prestatie, binnen de 2 uur.
De dames roeide gelijk op met de GIA light, waar ze volgens de berekeningen van Monique, een minuut voor moesten blijven voor winst. De heenweg was het roeien met windje van zij en mee. Het keerpunt was het windmolenpark, dat maakte heel veel indruk om tussen die grote molens te varen. De stuurvrouw heeft de Hilde “strak” rond de boeien gestuurd en de Hilde werd door een heel klein gaatje, tussen een groen sloepje en de grote bak van Sloepweesje, gemanoeuvreerd. Geef ruimte werd er geroepen, zat ruimte op het IJsselmeer dacht het Sloepweesje. Versnellen, hangen, trappen, zodat de Hildes er snel voorbij waren en Houdoe en bedankt riepen.
De GIA light was nog steeds te dicht in de buurt. Met de vuurtoren in zicht zijn de dames gaan versnellen en liepen ze, volgens de telling van Marinka, precies 1:15 min uit. Wat een overwinning, er werden zelfs sloepen ingehaald waardoor de Ruige Hildes eerder waren ingehaald. Mooie energieverdelen en allemaal leeg en kapot geroeid.
Tijd voor een biertje en knabbeltje
Tijd voor een biertje en knabbeltje, terwijl de sloepen aan de landvasten lagen. De trailers werden gehaald door Jan en JP en het kranen verliep wederom zeer soepel. Eenmaal op de wal konden de consumptiebonnen worden ingeleverd voor een Urkse roeiersmaaltijd. Kibbeling, frites, frikandel, poon en de broodnodige biertjes en cola. De poon was voor sommige van ons te avontuurlijk, maar de familie Tuk heeft ervan gesmuld, eenmaal thuis in Willemstad.
Aan de lange tafels op de kade was het gezellig napraten met de Willemsvaarders. “Waar bleven jullie nou, jullie zouden ons toch inhalen?” De heren waren zeer tevreden, ze hadden lekker geroeid, met een tijd van 1:41:45 (Watt 56,48). De stuurvrouw heeft hard moeten werken bij het inhalen van veel sloepen en dan daarbij de kortste weg kiezen. Langs Bakboord, Stuurboord om ruimte vragen, de mannen aansporen voor deze boei versnellen, zodat we binnendoor kunnen. Maar was dit genoeg voor een plek op het podium? De organisatie had alles strak geregeld, na de loterij begon de prijsuitreiking op tijd. Geen prijs voor de Ruige Hildes, maar wel een mooie 8e plek van de 14 deelnemers 1e klasse. Leuk hoor die berekening van Monique. Klopt niks van, maar heeft wel voor een eindsprint gezorgd, zullen we maar zeggen. Yes, de Willemsvaarders mogen een zilveren kuikenprijs mee naar huis nemen. Een mooie boost die het team kan gebruiken. Ga zo door mannen. 2 uurtjes sturen naar Willemstad, sloepen in het water op hun plek, trailers weer in de stalling. Het was weer een mooie lange dag.
